Een groep van zeven personen komt al geruime tijd samen: twee echtparen en drie singles. Ze hebben elkaar tijdens een wandelvakantie leren kennen en er is een klik. Ze spreken af elkaar als groep na de vakantie af en toe op te zoeken. Het blijkt minder eenvoudig dan het lijkt. In de vakantie vonden ze elkaar op levensthema’s. Weer terug in de thuissituatie wordt vooral met elkaar gepraat over de dagelijkse dingen. Aan de ene kant vinden ze dat prettig. Maar nadat ze elkaar weer hebben gezien, komt vaak het gevoel dat ze het niet hebben gehad over wat ze eigenlijk echt belangrijk vinden.
In overleg met hen komen we samen tot het idee dat het anders kan. Ze maken de keuze om tijdens hun ontmoetingen zowel het dagdagelijkse te delen als ook een inhoudelijk thema te bespreken dat voor hen belangrijk is. Hierbij zorg ik voor het eten en het drinken, geef input in de vorm van gedichten, verhalen, muziek of film en begeleid het gesprek.
Mensen die kanker hebben (gehad) gaan door een onzekere tijd. Als alle behandelingen achter de rug zijn, wordt vaak pas gerealiseerd wat er allemaal is gebeurd. De ervaring die veel mensen hebben, is dat na een periode van overleven, gezocht wordt hoe er weer gelééfd kan worden. Het blijkt dat juist het erover kunnen praten belangrijk is voor verwerking. Niet meteen vooruit hollen maar meerdere weken stilstaan bij wat iemand heeft meegemaakt. Daarbij is het niet alleen terugkijken. Ergens in die weken groeit u er ook naartoe te kijken naar de toekomst: ‘Hoe ga ik het leven weer oppakken, wat ga ik doen?’